Μπουκάλι αρώματος

Μπουκάλι αρώματος, ένα αγγείο φτιαγμένο για να κρατά άρωμα. Το αρχικό παράδειγμα είναι αιγυπτιακό και χρονολογείται γύρω στο 1000 π.Χ.Ο Αιγύπτιος χρησιμοποιούσε τις μυρωδιές αφειδώς, ειδικά σε θρησκευτικές τελετές.ως αποτέλεσμα, όταν εφηύραν το γυαλί, χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό για δοχεία αρωμάτων.Η μόδα για το άρωμα εξαπλώθηκε στην Ελλάδα, όπου τα δοχεία, τις περισσότερες φορές από τερακότα ή γυαλί, κατασκευάζονταν σε διάφορα σχήματα και μορφές, όπως τα πόδια, τα πουλιά, τα ζώα και το κεφάλι ανθρώπου.Οι Ρωμαίοι, που πίστευαν ότι το άρωμα είναι αφροδισιακό, χρησιμοποιούσαν όχι μόνο χυτευμένα γυάλινα μπουκάλια αλλά και φυσητό γυαλί, μετά την εμφάνισή του στα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ. από Σύριους υαλουργούς.Η μόδα για τα αρώματα μειώθηκε κάπως με την έναρξη του Χριστιανισμού, που συνέπεσε με την υποβάθμιση της κατασκευής γυαλιού.

Τον 12ο αιώνα ο Philippe-Auguste της Γαλλίας είχε ψηφίσει ένα καταστατικό που αποτελούσε την πρώτη συντεχνία των αρωματοποιών και τον 13ο αιώνα η βενετική υαλουργία είχε καθιερωθεί.Τον 16ο, 17ο, και ιδιαίτερα τον 18ο αιώνα, το μπουκάλι μυρωδιάς έλαβε ποικίλες και περίτεχνες μορφές: κατασκευάζονταν σε χρυσό, ασήμι, χαλκό, γυαλί, πορσελάνη, σμάλτο ή οποιονδήποτε συνδυασμό αυτών των υλικών.Τον 18ο αιώνα, τα μπουκάλια αρωμάτων είχαν σχήμα γάτες, πουλιά, κλόουν και παρόμοια.και το ποικίλο θέμα των ζωγραφισμένων μπουκαλιών από σμάλτο περιελάμβανε ποιμενικές σκηνές, φρούτα και λουλούδια.

Τον 19ο αιώνα τα κλασικά σχέδια, όπως αυτά που δημιουργήθηκαν από τον Άγγλο κατασκευαστή αγγειοπλαστικής, Josiah Wedgwood, άρχισαν να γίνονται μόδα.αλλά οι χειροτεχνίες που συνδέονται με τα μπουκάλια αρωμάτων είχαν φθαρεί.Στη δεκαετία του 1920, ωστόσο, ο Rene Lalique, ένας κορυφαίος Γάλλος κοσμηματοπώλης, αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για τα μπουκάλια με την παραγωγή παραδειγμάτων από χυτό γυαλί, που χαρακτηρίζονται από παγωμένες επιφάνειες και περίτεχνα ανάγλυφα σχέδια.